10:55
Adsız
Yaşamak için hayal kurarız hepimiz. Bu hayaller ilk önce çok uzak ve ulaşılmaz gelir. Ardından şanslıysak yaklaşırız, yaklaşırız ve belki de hayallerimiz gerçek olur. Tabi yaklaşırken düşünülenler ile yakaladıktan sonra yapılanlar farklılık gösterir. Hemen beyin yeni bir hedefler koyup yeni hayallere yelken açar. Çevremde gördüğüm insanları gözlemleyerek bu kanılara vardım. Böyle olmadığını düşünüyorsanız paylaşın lütfen.
Örnek olarak arabası olmayan ve hergün kalabalık metrobüse binmek zorunda olan bir bireyi ele alalım. Her metrobüse bindiğinde "ulan bir arabam olsada rahat rahat yolculuk etsem, başka hiçbir şey istemiyorum" der. Araba alır rahata kavuştuğunu zanneder lakin birkaç gün sonra kurduğu hayallere küfredercesine metrobüse geri döner. Sebebi keşmekeş trafik, yakıt masrafları veya herkesin içinde yalnız olmak olabilir.
Hayali Amerikaya gitmek olan ve bunun için her şeyini veren bir birey. Oraya gittikten sonra memleket özlemi duyar. Bir an önce geri dönmek ister. Harcadığı emeklere kurduğu hayallere küfredercesine geri döner. Unutmuştur bile o çektiği zorlukları. Şu an hissettiği önemlidir.
Üniversite sınavına hazırlanan öğrencilerin tek istediği bir üniversiteye kapak atmaktır. Öyle veya böyle bir üniversiteye girer, her şey çözüldü sanır. Kurduğu hayale yön vermemiştir. Bölümü hiç önemli değildir ilk başlarda. Sonra farkına varır istemediği bir yerde olduğunu. Ardından da içinde bulunduğu durumdan kurtulmak için hayaller kurmaya çaba göstermeye başlar.
Sayın okur, örnekleri çoğaltabilirim lakin şuanda çoğaltmak istemiyorum. Demek istediğim şu ki; hayal kurarken bol keseden atmayalım. Ne istediğimizi bilelim. Her şeyden önce de kendimizi tanıyalım.
Posted in: 
0 yorum:
Yorum Gönder